Voedsel-expeditie

Alweer in Xi'an en het hoogtepunt hier zou eigenlijk het Terracotta leger moeten zijn. Maar zoals alle echte toeristische plaatsen is het ook hier net iets te druk en te commercieel. Xi'an is een grote stad, al heeft het een klein centrum, ommuurd met 15 kilometer stadswallen. Daarbinnen is niet zo heel veel te beleven, alleen wat torens en een moslim-wijk.

De eerste dag hier in Xi'an was dan ook niet zo heel erg bijzonder, vooral omdat Natalie besluit om een massage te ondergaan en ik bijna de hele dag in m'n eentje de stad verken. Thee bestellen is al een uitdaging en ook het eten in een restaurant kan alleen verkregen worden door het gewenste voedsel aan te wijzen. Dapper als ik ben eet ik dus in een restaurant waar ze in ieder geval nog een Engelse menu-kaart hebben zodat ik niet ineens met een gekookte hond voor me eindig. Aangezien het hotel redelijk ver buiten het centrum ligt moet ik met een taxi terug, maar ook dat gaat me uiteindelijk goed af. Vooral omdat ik een kaartje heb met de naam van het hotel. Alleen het afrekenen is dan weer een nieuw avontuur, aangezien ik alleen maar 100 kuai heb (ongeveer 10 euro) en de ritprijs maar liefst 14 kuai bedraagt. Daar heeft ie niet van terug en ik geef m'n 100 kuai aan iemand van het hotel om te wisselen en die rent naar binnen. Taxi-chauffeur lichtelijk in paniek maar ik weet hem duidelijk te maken dat z'n geld eraan komt.

Gisteren dus naar het Terracotta leger, maar het hoogtepunt was toch de voedsel-expeditie 's middags samen met Natalie. We zijn gewoon door het centrum van Xi'an gelopen en hebben overal en nergens op straat gegeten. Barbeque sticks met ongedefinieerd vlees (misschien dan toch eindelijk hond of vleermuis?) en maar zien waar we terecht komen. Het was weer geweldig om te zien hoe Natalie overal enthousiast over wist te raken en mij in haar enthousiasme zover wist te krijgen om allerlei dingen te doen die ik in m'n eentje niet zo snel zou doen. Het diner was bijvoorbeeld in een achteraf-steegje waar we een grote kom noodles wisten te bestellen. Hier kwamen verder geen Westerlingen en de locale bevolking had kennelijk een hoop lol in de manier waarop ik de chopsticks hanteerde en hoe ik moeite had met de pikante specerijen.

's Avonds nog even door de drukke Moslim wijk gewandeld en nog wat plaatselijke cakejes geprobeerd, maar m'n maag had toch soms moeite met de geuren die hier en daar op hem afkwamen. En de vermoeidheid wordt steeds groter, dus vandaag maar weer 's een rustig dagje tussendoor.

Vanavond de nachttrein naar Beijing en daar verwacht ik ook nog wel wat avonturen te beleven samen met Natalie.

Ik hoop dat alles goed gaat daar in Nederland. Ik zag dat Nederland ook weer van Roemenie heeft gewonnen, dus het ziet er naar uit dat ik ze toch nog kan zien spelen als ik weer terug ben.

Liefs en groetjes,
Richard.