Wow

Net terug van een tochtje over de Ganges en het was werkelijk geweldig bij avondlicht. Uiteraard ook een ceremonie meegemaakt maar de meeste indruk maken toch wel de mensen. Als je denkt dat je weet wat druk is: kom naar Varanasi en je zult je mening moeten herzien. En datzelfde geldt trouwens ook voor warm.

Maar de laatste keer was ik in Agra en van daaruit zouden we naar Varanasi rijden met de nachttrein. Ik wilde niemand verontrusten maar het is niet erg rustig hier in India (weet niet wat er bij jullie over inde kranten verschijnt). Maar er waren aanslagen in Jaipur, en vuurgevechten op verschillende plaatsen. De weg was afgesloten zodat we uren moesten omrijden en de nachttrein naar Varanasi werd gecancelled zodat we in een 14-urige busrit werden gezet. Maar verder (nog) geen problemen hoor. De diarree gelukkig goed binnen weten te houden.

Varanasi proberen te beschrijven is waarschijnlijk onmogelijk. Als je door het vuil, het lawaai en de ellende heen kunt kijken zie je het mooiste, meest levendige beeld dat je je voor kunt stellen. Ik voel dan ook bijna geen slaap, al gaat de wekker bijna elke dag rond 5 uur en zijn het lange dagen. In Nederland had ik nu allang uit liggen rusten onder het groene gras...

Zoveel te vertellen, zoveel indrukken. Het kleine meisje dat m'n arm vastpakte, me 'papa' noemde en begon te huilen, bedelend voor geld. Hartverscheurend, maar als je hier de bedelaars geld gaat geven komt er werkelijk geen einde aan. De manier waarop het geld rondgepompt wordt doordat iedereen van iedereen commissie ontvangt voor het in contact brengen van buitenlanders. De werkelijk hartverzakkende riksja-ritten door de stad waarbij je duizend doden sterft en je er gelukkig altijd nog 1 leven extra achter de hand blijkt te hebben. De vriendelijkheid van de mensen, vooral wanneer het ze niet gelijk om geld te doen is (al is dat wel vaak zo als ze iets voor je doen). Maar heel veel mensen vinden het leuk om alleen maar even met je op de foto te gaan of een hand te schudden en namen uit te wisselen.

Maar vooral het gevoel te leven. Ik heb me lange tijd niet zo levend gevoeld en ik had dit in ieder geval voor geen goud willen missen. Om met een cliffhanger te eindigen: ik breng veel tijd door samen met Natalie en we lachen en beleven samen heel wat af...

Ik mis jullie daar maar benijdt jullie niet
Ik sluit af met een lach en verberg m'n verdriet

Veel liefs en groetjes,
Richard

Oh ja, morgen om 4 uur weer vertrekken en het is alweer half tien. En ik heb nog niet gegeten. Maar verder zorg ik goed voor mezelf hoor, ben niet in de Ganges gesprongen...