Het gaat maar door

Hoi lieve mensen,

Zit nu in een werkelijk onwaarschijnlijk klein internetcafeetje in Nepal in het Nationale Park Chitwan dit bericht te typen. Ik heb net de lieve berichten gelezen als reactie op m'n vorige bericht en ik had niet verwacht dat dat zo'n invloed op me zou hebben. Ik denk echt helemaal niet en nooit aan Nederland (we blijven eerlijk), maar nu ik dit lees staat het kippenvel op m'n armen en de stille tranen in m'n ogen. Ik mis jullie kennelijk meer dan goed voor me is en ik hoop werkelijk dat alles daar goed is met jullie.

Hier is het in ieder geval perfect, al heb ik vandaag weer 's de dood in de ogen gekeken. Je denkt: een tochtje op de rug van een olifant door de jungle op zoek naar neushoorns, hoe gevaarlijk kan dat zijn? Maar als de olifant waarop je zit (samen met de rest van de groep olifanten) onrustig wordt en nauwelijks nog onder controle te houden is, de bomen en de takken van alle kanten op je afkomen en de 'bestuurders' van de olifant ook duidelijk niet meer weten wat ze met de losgeslagen olifanten aanmoeten dan slaat toch een licht gevoel van paniek toe. Gelukkig kwamen we toen vrij snel bij een open plek waar ze nog wel renden maar uiteindelijk toch weer onder controle konden worden gebracht. We lachten wel, maar echt blij waren we eigenlijk niet met de situatie.

Wat is er verder gebeurt sinds Varanasi. De internetverbinding is hier razendtraag dus ik ga m'n vorige verslag er niet bijhalen, maar het is sinds Varanasi wel een stuk rustiger geworden. Eerst een overnachting in een oud Koloniaal Hotel waar ik als eenling de mooiste en grootste kamer had. Er hing zelfs een (bijna) volledige tijger aan de muur. Werkelijk onvoorstelbaar hoe groot die kamer was. De accoustiek in de badkamer/persoonlijk zwembad was zo goed dat zelfs mijn gezang me mooi in de oren klonk.

En nu zit ik dan in dit Nationaal Park waar het heerlijk rustig is en de mensen zo vriendelijk zijn dat je bijna denkt dat ze wat van je willen. Het kost hier trouwens ook geen drol. Een flesje cola (Pepsi, dat wel) is 25 eurocent. Stil houden en met een uitgestreken gezicht betalen. Als het uitlekt dat we om deze prijzen moeten lachen gaan ze straks met sprongen omhoog.

Morgen vertrekken we naar Kathmandu, dus weer een hele dag reizen. Maar ik denk dat de omgeving wel prachtig zal zijn, zo in de buurt van de Himalaya's.

En wat de cliffhanger van vorige keer betreft: ik kan het nog steeds erg goed vinden met Natalie en vandaag waren we zo'n beetje de hele dag samen. Ze komt van oorsprong uit Canada maar woont sinds 6 jaar in Nederland. We lachen nog steeds heel wat af samen en zij is denk ook grotendeels de reden waarom ik het hier zo uitermate naar m'n zin heb.

Ik ga afsluiten want er vliegt hier net een gigantisch groot insect naar binnen en een hagedis zit me ook al met een schuin oog aan te kijken. Zat ie daar nou te likkebaarden? Hopelijk verheugd ie zich op het insect, maar waarom onnodige risico's nemen.

Ik wil iedereen weer alle liefs toewensen en de hartelijke groeten overbrengen en je vooral vragen je niet al teveel zorgen te maken. Ik red me wel. Het gaat werkelijk uitstekend en ik geniet met volle teugen.

Liefs en groeten,
Richard.